تیک عصبی چیست؟ (انواع و علائم + بهترین راه درمان)

اصطلاح تیک، در گفتگوهای بین‌فردی بسیار رایج است. در واقع، افراد با مشاهده‌ی هر کار تکراری مانند بازی کردن با یک تکه کاغذ، باز و بسته کردن در، تکرار یک حالت چهره خاص و یا حتی، تکرار برخی صداها و کلمات از کلمه تیک برای توصیف آن استفاده می‌کنند. با این حال، همه‌ی موضوع این نیست. در واقع، زمانی می‌توان از اصطلاح تیک استفاده کرد که علاوه بر سایر شرایط آن باعث درمانگی فرد شود. بنابراین، باید نگرش صحیحی نسبت به این مشکل داشته باشیم. اگر به دنبال اطلاعات بیشتر درباره تیک عصبی و یا اختلال تیک هستید، این مقاله اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار می‌دهد. در واقع، در این مقاله شما می‌آموزید که تیک عصبی چیست و در چه افرادی بیشتر رخ می‌دهد؟ چه نشانه‌ها و علت‌هایی دارد؟ بیشتر در چه افرادی رخ می‌دهد، همچنین، راه پیشگیری، مدیریت و درمان آن چیست؟ در پایان، متخصصان آموزش دیده در این زمینه به شما معرفی می‌شود.

تیک عصبی، حرکات ماهیچه‌ای تکراری و سریع است که باعث ایجاد تکان یا صداهای ناگهانی می‌شود. در این حالت، کنترل بدن دشوار است. در واقع، یک ویژگی اصلی تیک عصبی، غیر قابل کنترل بودن آن است. از طرفی، این حالت باعث رها شدن تنش در افراد می‌شود. بنابراین، برخی از افراد تصور می‌کنند که این کار را باید به شیوه خاص انجام دهند تا بیشترین تأثیر را داشته باشد. در نتیجه، آنقدر تیک را تکرار می‌کنند تا زمانی که «درست» انجام شود. این مشکل که در دسته اختلالات عصبی-تحولی قرار می‌گیرد، در دوران کودکی رایج است و معمولاً در 5 سالگی آغاز می‌شود. با این حال، تیک عصبی ممکن است در بزرگسالی نیز شروع شود. تیک عصبی، می تواند ساده مانند پلک زدن، صاف کردن گلو یا فین فین کردن و یا پیچیده مانند چرخاندن سر و بالاانداختن شانه یا گفتار مکرر باشد.

 شدت تیک، در طول زمان متغیر است. در واقع، متخصصان معتقدند که این مشکل جدی نیست و گاهی با گذشت زمان خود به خود برطرف می‌شود. با این حال، این مشکل باعث ایجاد خستگی و کلافگی برای فرد مبتلا و اطرافیان می‌شود. همچنین، فرد مبتلا نمی‌تواند کارهای روزمره خود را به خوبی انجام دهد. بنابراین، لازم است نسبت به کاهش و رفع آن اقدام شود.

تیک‌های عصبی معمولاً در 4 تا 6 سالگی شروع می‌شوند. از طرفی، اوج شدت آن‌ها در 10 تا 12 سالگی است و در نوجوانی شدت آن رو به کاهش است. بنابراین،

• کودکان و نوجوانان بیشتر در معرض تیک عصبی قرار دارند.
• از طرفی، افرادی که از برخی مواد مخدر و یا آمفتامین‌ها استفاده می‌کنند، احتمال ابتلاء بیشتری دارند.
• در نظر داشته باشید، که به دلیل تأثیر بالای محیط بر بروز این اختلال، افرادی که ناآرامی بیشتری تجربه می‌کنند و با هیجانات منفی بیشتر مانند خشم، غم و ترس درگیر هستند، نیز احتمال ابتلاء بیشتری دارند.

علائم و نشانه‌های اختلال تیک عصبی براساس نوع تیک عصبی متفاوت است. با این حال، برخی علائم مشترک اختلال تیک عصبی شامل این موارد است:

• تیک‌ها از زمان کودکی شروع می‌شوند.
• به مدت چند سال دوام می‌آورند.
• هر روز رخ می‌دهند.
• شدت آن‌ها در طول زمان تغییر می‌کند. کمتر یا بیشتر می‌شود.
• باعث درماندگی و ناراحتی فرد می‌شوند.
• تیک ها معمولا در قسمت بالای بدن یعنی چشم‌ها، گردن، پیشانی، صورت و شانه‌ها ایجاد می‌شوند.
• همچنین، 1 تا 200 بار در هر دقیقه رخ می‌دهند.
• این نشانه‌ها در رفتار کودک و نوجوان آشکار می‌شوند.
• همچنین، باعث ایجاد احساس گناه، خشم، طرد، ناامیدی، حقارت و… در افراد و خانواده‌های آن‌ها می‌شوند.

شناخت علت هر اختلال از جمله اختلال تیک عصبی یکی از دغدغه‌های اصلی پژوهشگران است. با این وجود، علی‌رغم تحقیقاتی که انجام شده علت دقیق این اختلال تاکنون مشخص نشده است. اما، بر همین اساس می‌توان بعضی دلایل احتمالی اختلال تیک عصبی را به شکل زیر بیان کرد:

• تأثیر ژنتیک

مطالعات خانوادگی و ژنتیکی نشان می‌دهد، اختلال تیک عصبی یک پایه اصلی ژنتیکی دارد. در واقع، وقتی در خانواده‌ای یک فرد مبتلا به تیک توره وجود داشته باشد، احتمال ابتلاء سایر اعضای خانواده به این اختلال 5 تا 15 درصد است. همچنین، 10 تا 20 درصد نیز امکان دارد که این افراد در معرض خطر سایر مشکلات غیر ارادی اندام‌ها قرار گیرند. با این حال، الگوی وراثت این اختلال مشخص نیست. همچنین، شناسایی ژن‌های دخیل در این مشکل نیز پیچیده است.

• شیمی مغز

برخی شواهد غیر مستقیم نشان می‌دهد که دستگاه دوپامینی نیز ممکن است در بروز اختلال تیک عصبی مؤثر باشد. در واقع، عوامل دارویی ضد انتقال دهنده دوپامین مانند هالوپریدول، موجب کاهش نشانه‌های تیک می‌شود. از طرفی، ریتالین موجب افزایش فعالیت تیک‌ها می‌شود. اما، باید بدانیم که ارتباط دستگاه دوپامینی با تیک‌ها ساده نیست و هنوز ساز و کار آن به خوبی مشخص نشده است.

• عوامل محیطی-اجتماعی

عوامل محیطی-اجتماعی در بسیاری از اختلالات از جمله اختلال تیک عصبی نقش مهمی ایفا می‌کنند. بنابراین عواملی مانند،

• مصرف دخانیات در بارداری
• سطح بالای فشار روانی در دوران بارداری
• نارس بودن و کم وزنی هنگام تولد
• سن بالای مادر در بارداری
• اختلالات روانپزشکی
• عفونت‌‌های استرپتو کوکی
• و همچنین، سایر استرس های روانشناختی می‌توانند باعث ایجاد یا بروز نشانه‌های تیک عصبی شوند.

• تأثیر آسیب

برخی از تیک‌ها نیز به دلیل آسیب‌هایی از جمله سکته، جراحت، عمل جراحی، عفونت، سموم و … ایجاد می‌شوند. این تیک‌ها با اختلالات پزشکی جدی‌تر مانند هانتینگتون و …. دسته‌بندی و بررسی می‌شوند.

همچنین، برخی عوامل خطر و پیش‌آگهی نیز وجود دارند که احتمال ابتلاء و یا بروز تیک‌ها را در افراد افزایش می‌دهند:

• عوامل خلق و خویی

تیک‌ها معمولاً با خستگی، اضطراب، تنش و برانگیختگی بدتر می‌شوند. از طرفی، موقع فعالیت‌های آرام و متمرکز بهتر هستند. در واقع، زمانی که افراد به کارهای معمول خود مانند تکالیف درسی و … می‌پردازند، در مقایسه با زمانی که پس از مدرسه استراحت می‌کنند، تیک‌های کمتری دارند. بنابراین، اتفاقاتی که برای فرد استرس‌زا و تحریک کننده است، مانند امتحان، ارائه کلاسی، گفتگو با افراد ناآشنا، دعوا و …. در بیشتر موارد باعث بدتر شدن تیک‌ها می‌شوند.

• عوامل محیطی

باید بدانیم، افرادی که با مشکل تیک عصبی درگیر هستند، ممکن است با مشاهده‌ی حرکات سر، دست یا صدا در فرد دیگر حرکت یا صدای دیگری از خودشان نشان دهند. از طرفی، ممکن است دیگران به اشتباه این حرکات را هدفمند تصور کنند. در واقع، وقتی این افراد می‌خواهند با اشخاصی مانند معلم، پلیس، سرپرست و … ارتباط برقرار کنند، این حالت برای آن‌ها مشکل ایجاد می‌کند.

• جنسیت

جنسیت نیز در بروز این اختلال مؤثر است. در واقع، مردان بیشتر از زنان به اختلال تیک عصبی مبتلا می‌شوند.

براساس کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-V)، انواع تیک عصبی عبارتند از:

اختلال تیک حرکتی یا آوایی مداوم

افراد مبتلا به این اختلال، دارای حرکات و صداهای ناگهانی هستند که به صورت سریع و مکرر رخ می‌دهد. اگر همه‌ی این تیک‌ها حرکتی باشد، اختلال تیک حرکتی مزمن تشخیص داده می‌شود. اما، اگر همه‌ی آن‌ها آوایی باشد، اختلال تیک آوایی مزمن تشخیص داده می‌شود. این تیک عصبی، قبل از 18 سالگی ظاهر می‌شود و به مدت بیش از یک سال از شروع اولین تیک وجود داشته است. برخی از تیک های حرکتی رایج شامل،

• بالا انداختن شانه
• چشمک زدن
• گاز گرفتن لب
• اخم کردن

همچنین، رایج ترین تیک‌های آوایی نیز شامل موارد زیر است:

• صاف کردن گلو
• زمزمه کردن
• بو کشیدن
• خرخر کردن
• صدای جیغ دادن

اختلال تیک گذرا

اختلال تیک گذرا با نام اختلال تیک موقتی نیز شناخته می‌شود. در واقع، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی از سال 2013 نام این اختلال را تغییر داده است. به طور کلی، افراد مبتلا به این نوع تیک عصبی، هر دو نوع تیک حرکتی و آوایی را به صورت تکی یا متعدد تجربه می‌کنند. با این حال، بیشتر تیک‌های این افراد از نوع حرکتی است. این تیک، بیشتر در جوانی رخ می‌دهد و حدود 20 درصد از کودکان مدرسه‌ای را درگیر می‌کند. همچنین، به مدت حداقل یک ماه و در طول کمتر از یک سال یک یا چند تیک ظاهر می‌شود. اما باید بدانیم که، شروع تیک‌ها باید قبل از 18 سالگی باشد.

اختلال توره

در این نوع تیک عصبی، افراد تیک‌های کلامی و حرکتی را به مدت بیشتر از یک سال تجربه می‌کنند. در واقع، ممکن است این تیک‌ها به صورت تکی یا همزمان رخ دهند. از طرفی، این اختلال شدیدترین نوع اختلال تیک است. همچنین، شدت این اختلال در طول زمان تغییر می‌کند و ممکن است دوره‌هایی از افزایش و کاهش وجود داشته باشد. با این حال، افراد مبتلا به این اختلال گزارش می‌کنند که در طول زمان با افزایش سن بهبودی را تجربه می‌کنند. اختلال توره با برخی شرایط از جمله بیش‌فعالی/نقص توجه و اختلال وسواس فکری-اجباری نیز همراه است.

از طرفی، در برخی منابع تیک‌های عصبی را به 2 دسته ساده و پیچیده نیز تقسیم می‌کنند.

• تیک‌های حرکتی یا آوایی ساده:

این تیک‌ها کوتاه مدت هستند (حدود چند دهم ثانیه). همچنین، نوع حرکتی آن‌ها، شامل کشیدن دست و پا، پلک زدن، بالا انداختن شانه می‌شوند. از طرفی، نوع آوایی این تیک عصبی، شامل خرخر کردن در اثر انقباض دیافراگم یا عضلات حلق، صاف کردن گلو و خرخر کردن می‌شود.

• تیک‌های حرکتی یا آوایی پیچیده:

ای تیک‌ها از نظر مدت زمان طولانی‌تر هستند (حدود چند ثانیه). نوع حرکتی تیک عصبی، شامل ترکیبی از تیک‌های ساده مانند چرخاندن سر و بالا انداختن شانه به صورت همزمان است. این تیک‌ها می‌توانند به صورت هدفمند بروز یابند. مانند،

• مستهجن‌کرداری: حالت اندامی زشت یا سکسی تیک مانند
• پژواک‌کرداری: تقلید تیک مانند از حرکات دیگران

از طرفی، تیک‌های آوایی پیچیده شامل،

• مکرر گویی: تکرار کلمات یا صداهای خود فرد
• پژواک گویی: تکرار کردن آخرین کلمه یا عبارتی که شنیده است.
• بددهنی: گفتن کلماتی که از نظر دیگران مطلوب نیست. این حالت، شامل گفتن حرف‌های زشت یا بدگویی نژادی، مذهبی و .. می‌شود. در واقع، این بددهنی، غرغر کردن و فریادکشیدن ناگهانی است. بنابراین، شامل آن نوع گفتاری که معمولاً در حالت عصبانیت بین افراد رخ می‌دهد، نمی‌شود.

متخصصان از چهار ویژگی برای شناسایی و تشخیص اختلالات تیک استفاده می کنند:

1. سنی که تیک ها شروع شد
2. مدت زمان تیک ها
3. شدت تیک ها
4. تیک ها حرکتی باشند یا آوایی یا هر دو

با این حال، هر فردی نمی‌تواند با مشاهده این علائم برای خود تشخیص تیک را مطرح کند. زیرا، ابتدا باید سایر شرایط فیزیولوژیکی فرد نیز بررسی شود. به عنوان مثال، نباید بیماری‌هایی مانند هانتینگتون یا التهاب مغز پس از ویروس وجود داشته باشد. در صورتی که چنین چیزی باشد، باید با شرایط پزشکی بررسی شود. بنابراین، اگر نشانه‌های اختلال تیک در شما یا اطرافیان وجود دارد، بهترین کار رجوع به متخصصان آموزش دیده در این زمینه است. ما در مرکز مشاوره باتابان در خدمت شما هستیم.

اکنون که با اختلال تیک عصبی آشنا شده‌اید و یا همچنین، در اطراف خود با افراد مبتلا به تیک عصبی مواجه هستید، دغدغه‌ی پیشگیری از ابتلاء به این اختلال برای شما ایجاد شده است. همچنین، نگران بروز آن در سایر افراد زیر 18 سال در اطراف خود هستید. شما باید بدانید، دلایل ایجاد یک اختلال می‌تواند اطلاعات خوبی برای پیشگیری از آن در اختیار ما قرار دهد.

در اختلال تیک عصبی، همانطور ک مطرح شد، یک پایه‌ی ژنتیکی قوی وجود دارد. همچنین، در افراد مذکر شیوع بیشتری دارد. بنابراین، این عوامل غیر قابل تغییر است. با این حال، برای بسیاری از افرادی که این پایه‌ی ژنتیکی را دارند، به اختلال تیک عصبی مبتلا نمی‌شوند. زیرا، عوامل محیطی-اجتماعی نقش بسیار مهمی در بروز این اختلال دارد. در واقع، محیط اجتماعی مساعد برای بروز تیک، باعث فعال شدن پایه‌ی ژنتیکی نیز می‌شود.

بنابراین، می‌توان با تغییر و یا بهبود کیفیت محیط از بروز این اختلال پیشگیری کرد. مثلاً، استرس و تنش‌های موجود در یک محیط یک عامل بسیار قوی برای فعال کردن تیک عصبی است. بنابراین، بسیاری از افرادی که تیک را تجربه می‌کنند، محیط پر تنش و ناآرامی را داشته‌اند. در نتیجه، می‌توان با دوری از محیط‌های پرتنش و از طرفی استفاده از راهکارهایی برای مدیریت این تنش از بروز تیک‌ها پیشگیری کرد.

افرادی مبتلا به تیک، معمولاً گزارش می‌کنند که تیک عصبی با یک حالت ناخوشایند مانند خارش یا سوزن سوزن شدن همراه است. از طرفی، زمانی که تیک را تجربه می‌کنند، این احساسات ناخوشایند برطرف می‌شود. بنابراین، می‌توان تیک‌ها را کنترل کرد و مانع از تکرار آن‌ها شد، اما این به تلاش زیادی احتیاج دارد. بنابراین، مدیریت تیک‌ها در ابتدا به تنهایی دشوار است. در حقیقت، نقش خانواده، کادر مدرسه، دوستان و اطرافیان در این مواقع پررنگ می‌شود.

اکنون ما به شما چند راهکار ساده مدیریت و کنترل تیک زدن بدن برای خودتان یا فرزندتان پیشنهاد می‌دهیم.

• با استرس، اضطراب و بی‌حوصلگی خداحافظی کنید. استرس و اضطراب برای افراد مبتلا به تیک بسیار مضر است. بنابراین، باید به راهکارهای کنترل استرس و اضطراب مجهز شوید. ما در مرکز مشاوره باتابان این راهکارها را به شما آموزش می‌دهیم.
• بخشی از زمان خود را به انجام یک فعالیت لذت بخش و آرامش دهنده مانند یک ورزش یا سرگرمی مورد علاقه خودتان اختصاص دهید.
• در طول روز خود را بیش از حد خسته نکنید. خستگی، شدت تیک عصبی را افزایش می‌دهد.
• شب‌ها زودتر بخوابید.
• تیک‌های کودک خود را نادیده بگیرید. سعی کنید تا حد امکان از صحبت کردن درباره تیک عصبی پرهیز کرده و به مشاوره کودک مراجعه کنید. در واقع، توجه بیشتر، باعث بدتر شدن آن می‌شود.

• هر گاه تیک عصبی را در کودک خود مشاهده کردیدی، آن را به او نگویید.
• به فرزند خود اطمینان بدهید که همه‌چیز خوب است. بنابراین، با این کار مانع از خجالت کشیدن او شوید.
• افرادی که تماس بیشتری با شما یا فرزندتان دارند را درباره تیک‌ها آگاه کنید. این افراد باید بدانند در صورت بروز تیک‌ها هیچ واکنشی نشان ندهند.

• اگر در مدرسه چالش‌هایی برای فرزند شما ایجاد شده است، این نکته را با معلم او در میان بگذارید. در واقع، اگر تیک‌ها حالت نامناسبی داشته باشند، به این افراد اجازه داده می‌شود از کلاس خارج شوند.

به طور کلی، این راه‌کارها به کاهش شدت تیک‌ها کمک می‌کند. در واقع، بسیاری از تیک‌ها با رسیدن به نوجوانی و بزرگسالی بهبود می‌یابند. حتی، برخی از آن‌ها نیاز به درمان تخصصی ندارند و با این راهکارها قابل مدیریت هستند. با این حال، نباید از درمان تیک عصبی و مراجعه به متخصص مربوطه غفلت شود. برای ارزیابی وضعیت خود یا فرزندتان می‌توانید با مرکز مشاوره باتابان در تماس باشید.

تیک عصبی چالش‌های زیادی برای افراد مبتلا و خانواده‌های آن‌ها ایجاد می‌کند. در واقع، چنانچه به وضعیت این کودکان توجه نشود، در زندگی آینده خود نیز با مشکلاتی در زمینه رشد هیجانی، تعاملات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی مواجه می‌شوند. همچنین، این کودکان مشکلات توجه ، تمرکز ویادگیری داشته و رفتارهای تکانشی ، وسواسی و اجباری نیز در آن‌ها مشاهده می‌شود. بنابراین، راهکارهای درمانی به این افراد کمک می‌کند تا به شیوه مناسبی با محیط خود تعامل کنند. برخی از راهکارهای درمانی عبارتند از:

درمان رفتاری

راهکارهای مختلفی برای درمان تیک عصبی وجود دارد. با این حال، رفتار درمانی یکی از مهمترین و بهترین تدابیر درمانی برای این افراد است. براساس این مدل، 2 دسته عوامل در ایجاد تیک مؤثر هستند:

1. عوامل خارجی: منظور عواملی است که در خارج از بدن فرد رخ می‌دهد. مانند، واکنش‌های اجتماعی.
2. عوامل داخلی: به تغییرات درونی انسان اشاره دارد.

این درمان معتقد است، که این 2 دسته عوامل تأثیر زیادی بر بروز و شدت نشانه‌های تیک دارند. بنابراین، زمانی که افراد در موقعیت‌های اجتماعی قرار می‌گیرند، واکنش‌های دیگران می‌تواند فراوانی تیک عصبی را تغییر دهد. افرادی که واکنش منفی نشان می‌دهند، باعث افزایش شدت و تعداد نشانه‌ها می‌شوند. همچنین، وقتی افراد در این موقعیت‌ها قرار می‌گیرند، برای رهایی از حس بد آن، تیک‌هایشان افزایش می‌یابد. بنابراین، رفتار درمانی بر روی عوامل محیطی تمرکز می‌‌کند. در نتیجه، راهکارهایی را به افراد آموزش می‌دهد تا بتوانند تیک‌های خود را مدیریت کنند.

یکی از فنون اصلی رفتار درمانی، وارونه‌سازی عادت است. در واقع این تکنیک نسبت به سایر تکنیک‌ها فایده بیشتری دارد. در این روش، 5 مرحله اصلی طی می‌شود:

1. آموزش آگاهی
2. آموزش تن آرامی
3. آموزش یادگیری پاسخ متضاد
4. آموزش ایجاد انگیزه
5. آموزش تعمیم‌دهی

بنابراین، این روش ابتدا افراد را از ماهیت تیک‌های خود آگاه می‌کند. در ادامه، همزمان با یادگیری روش‌های تن آرامی در کل بدن خود، پاسخ‌هایی متضاد با تیک مورد هدف خود را یاد می‌گیرند. بسیار مهم است که افراد این تکنیک را در سایر موقعیت‌ها نیز به کار ببرند تا بر آن مسلط شوند. همچنین، بتوانند نشانه‌های تیک عصبی خود را کنترل کنند. روان‌شناسان مرکز مشاوره باتابان، تکنیک‌های رفتار درمانی را به شما آموزش می‌دهند.

دارو درمانی

دارو درمانی یکی دیگر از روش‌های درمان تیک عصبی است که در صورت صلاحدید متخصص تجویز می‌شود. در واقع، ابتدا تا جایی که ممکن است، تأکید متخصصان بر روش‌های رفتار درمانی است. اما، برخی از افراد برای انجام امورات روزمره خود نیاز به دریافت دارو دارند. بنابراین، بهترین قرص برای تیک عصبی برای آن‌ها تجویز می‌شود و استفاده از آن برای آن‌ها ضروری است.

برخی از مهمترین داروهایی که برای درمان تیک عصبی استفاده می‌شود، شامل موارد زیر است:

• داروهای اعصاب: این داروها که آنتی سایکوتیک نیز نامیده می‌شوند، شامل ریسپریدون، پیموزاید و آریپیپرازول و .. می‌شوند.
• کلونیدین: این دارو هم به درمان تیک و هم کاهش نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی/نقص توجه کمک می‌کند.
• تترابنازین: برای کاهش تیک در افراد مبتلا به بیماری هانتینگتون که حرکات سریع و تکراری دارند، مناسب است.
• تزریق سم بوتولینوم: این سم با تزریق وارد ماهیچه‌های خاصی می‌شود. در نتیجه، فرد را آرام و تیک را برطرف می‌کند. اما، مدت تأثیر آن فقط تا 3 ماه است.

عمل جراحی

زمانی که رفتار درمانی و بهترین قرص برای تیک عصبی پاسخگو نباشد، برای بعضی از افراد مانند افراد مبتلا به تیک توره شدید از عمل جراحی استفاده می‌شود. در واقع، در این روش چند الکترود (دیسک‌های فلزی کوچک) در قسمتی از مغز مرتبط با تیک قرار داده می‌شود. الکترودها با استفاده از سوزن‌های ظریفی که از سوراخ‌های کوچک جمجمه عبور می‌کنند، نگه‌داشته می‌شوند. سیم‌های نازک از الکترودها به یک مولد پالس (دستگاهی شبیه به ضربان ساز) که زیر پوست قفسه سینه قرار می گیرد، کشیده می‌شود.

 در نتیجه، این یک جریان الکتریکی برای کمک به تنظیم سیگنال‌ها در مغز ایجاد می‌کند و باعث کنترل تیک‌ها می‌شود. لازم به یاد آوری است که این روش در حالت بیهوشی انجام می‌گیرد. همچنین، هنوز در رابطه با سودمندی و بی‌خطر بودن این روش تردید وجود دارد. بنابراین، این روش فقط برای برخی از بزرگسالان مبتلا به تیک شدید استفاده می‌شود.

آیا امکان درمان قطعی تیک عصبی در بزرگسالان وجود دارد؟

همانطور که پیشتر گفنه شد، تیک‌های عصبی با افزایش سن بهبود می‌یابند. البته، این بهبودی متأثر از شرایط فرد نیز هست. در واقع، افرادی که راهکارهای گفته شده برای مدیریت و کنترل تیک‌های عصبی را به کار ببندند، می‌تواند با طی کردن جلسات درمانی بیشترین نتیجه را در بر داشته باشند.

از طرفی، نتایج پژوهش‌ها در این زمینه نیز بسیار امیدار کننده است. در واقع، تکنیک وارونه‌سازی عادت می‌تواند تیک‌ها را 75 تا 100 درصد کاهش دهد. همچنین، در برخی پژوهش‌های دیگر این روش توانسته بود تا 93 درصد نشانه‌ها را کاهش دهد. بنابراین، با حمایت اطرافیان و به کاربردن تدابیر مدیریتی و درمان تیک عصبی می‌توان بهبودی بالایی را در بزرگسالان و کودکان انتظار داشت.

بهترین قرص برای تیک عصبی

بسیاری از شما مایلید با بهترین قرص برای تیک عصبی آشنا شوید. ما به شما آنتی سایکوتیک‌ها را معرفی می‌کنیم. این‌‌ها همان داروهای اعصاب هستند که شامل ریسپریدون، پیموزاید و آریپیپرازول می‌شوند. با اینکه داروهای اعصاب بهترین قرص برای تیک عصبی هستند، اما عوارض جانبی نیز دارند. در واقع، این داروها موجب خشکی دهان، تاری دید، یبوست، افزایش وزن و … می‌شوند. بنابراین برای استفاده از بهترین قرص تیک عصبی باید طبق نظر متخصص اقدام شود.

تیک عصبی شرایطی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت. در واقع، افرادی که این شرایط را تجربه کرده‌اند دشواری‌های زیادی در روابط اجتماعی، زندگی مشترک، محیط‌های تحصیلی و … داشته‌اند. بنابراین، امکان دستیابی به بسیاری از موفقیت‌های دیگر نیز برای این افراد آسان نیست. از طرفی، سهل انگاری در درمان و یا رجوع به افراد غیرحرفه‌ای شرایط مبتلایان را بدتر می‌کند. بنابراین، شما می‌توانید با آسودگی خاطر، بهبودی مشکل خود را به ما بسپارید. روانشناسان مرکز مشاوره باتابان، ابتدا شرایط شما یا فرد مبتلا را بررسی خواهند کرد. سپس، در صورت نیاز به تدابیر درمانی طرح درمان مناسب شما را تنظیم می‌کنند. شما می‌توانید برای دریافت وقت مشاوره از طریق شماره‌های داخل صفحه اقدام کنید.

به طور کلی، تیک عصبی اختلالی است که در دوران کودکی و نوجوانی ظاهر می‌شود و زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این اختلال شامل تیک عصبی توره، تیک‌های حرکتی یا آوایی مزمن و تیک‌های موقتی می‌شود. که هر کدام شرایط و نشانه‌های خاص خود را دارند. از طرفی، این اختلال ناشی از علت‌های ژنتیکی، محیطی و … است. بنابراین، تدابیر پیشگیری و درمانی نیز ناظر به همین عوامل است. در حقیقت، نکته‌ی بسیار مهم در زندگی این افراد نبود تنش‌ها و فشارهای آسیب‌زاست. بنابراین، لازم است افرادی که بیشترین تعامل را با اشخاص مبتلا به تیک عصبی دارند، آگاهی کاملی نسبت به این شرایط به دست آورند. در نتیجه، با واکنش درست نسبت به تیک مانع از افزایش نشانه‌ها شوند. از طرفی، باید بدانیم این اختلال با تدابیر درمانی قابل بهبود است. بنابراین، باید نسبت به درمان به موقع و مناسب آن اقدام شود. در مرکز مشاوره باتابان همراه شما هستیم.