زیاد خندیدن از نظر روانشناسی (آیا نشانه بیماری است؟)

در ساده‌ترین تعریف، خنده پاسخ فیزیولوژیکی کل بدن نسبت به شوخ‌طبعی می‌باشد که ممکن است مسری‌ترین تجربه عاطفی باشد. شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با دیدن خنده کسی ناخودآگاه به خنده افتاده باشید و اشک از چشمانتان جاری شود. سپس که از خودتان می‌پرسید: من چرا خندیدم؟ پاسخی جز اینکه خب فلانی خندید و منم نتوانستم خودم را کنترل کنم، نیافته‌اید. خنده یکی از ویژگی‌های متمایز کننده انسان است؛ اما اطلاعت کمی درمورد مکانیسم‌های پشت آن وجود دارد. زیاد خندیدن از نظر روانشناسی فقط جهت برقراری ارتباط با شادی محدود نمی‌شود، ممکن است ابزاری در جهت تسهیل پیوند و ارتباط بین گروه‌های بزرگ مردم تکامل یافته باشد.
از نظر روانشناسی یکی از تکنیک‌های روان درمانی است که درمانگران به مراجعین خود، در جهت کاهش رنج و ناراحتی توصیه می‌کنند. البته گاهی زیاد خندیدن غیر طبیعی می‌تواند ناشی از مشکلات روحی باشد.

خنده ما را قادر می‌سازد به سرعت و راحتی با یک جامعه بزرگ پیوند برقرار نماییم. اگر شما ببینید کسی زیاد می‌خندد احتمالا بگویید چه قدر خوشحال است، اتفاق بسیار خوشایندی برایش رخ داده است و یا خیلی سرخوش است؛ اما زیاد خندیدن از نظر روانشناسی نوعی برون ریزی هیجانانات مثبت و منفی است. از نظر روانکاوی خنده می‌تواند نوعی مکانیسم دفاعی باشد که افراد برای پنهان کردن غم و ناراحتی عمیق خود به آن متوسل می‌شوند. دوست عزیزی می‌فرمودند من هر وقت که خیلی ناراحت باشم، زیاد می‌خندم. این امر می‌تواند به این دلیل باشد که در فرهنگ ما خنده نسبت به گریه هیجان مقبول‌تری است. در واقع از کودکی در خانواده و اجتماع به ما گفته‌اند گریه نکن و گریه نشانه ضعف، ناتوانی، لوس‌بازی و… می‌باشد؛ لذا ممکن است افراد با خنده زیاد، غم و ناراحتی و خشم خود را بپوشانند؛ بنابراین زیاد خندیدن از نظر روانشناسی دلایل متعددی دارد و ممکن است نشان دهنده احساسات مثبت یا منفی باشد.

زیاد خندیدن به خودی خود از نظر روانشناسی بد نیست؛ بلکه نقش مهمی در سلامت روان و حال خوب افراد دارد. آنچه حائز اهمیت می‌باشد این است که شدت و زمان خنده متناسب با موقعیت باشد. کسی که وقتی خوشحال است و یا مطلب خنده‌داری دیده و شنیده است می‌خندد یک واکنش متناسب با موقعیت نشان داده است؛ اما کسی که وقتی عصبی می‌باشد، ناراحت است و یا خبر بدی را می‌شوند شروع می‌کند به قهقهه زدن، این زیاد خندیدن از نظر روانشناسی بد است. تصور نمایید فردی که افسردگی دارد و بین گریه‌هایش یک دفعه شروع می‌کند به خندیدن! در این شرایط واکنش ابراز شده متناسب با موقعیت نیست و از نظر روانشناسی بد است.

روزی در یک جمع دوستانه، یکی از حاضرین آنقدر خندید که اشک از چشمانش جاری شد، دوستان با تعجب به او چشم دوخته بودند و برخی با نگرانی او را رصد می‌کردند! آیا نگرانی و تعجب دوستان قابل توجیه می‌باشد؟ آیا زیاد خندیدن از نظر روانشناسی نشان دهنده بیماری است؟ قبل از پاسخ ذکر این نکته ضروری است که میزان نرمال خندیدن از نظر افراد می‌توانند متفاوت باشد. در تجربه و بروز هیجانات آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد، متناسب بودن هیجانات و بروز آن‌ها با موقعیت می‌باشد. در مثال بالا اگر مسئله مطرح شده واقعا انقدر خنده‌دار بوده و یا برای فرد یادآوری موضوعی خنده‌دار بوده است، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد؛ اما تصور نمایید فردی در شرایطی تنش‌زا که خشمگین و عصبی می‌باشد، شروع به قهقهه می‌کند. این قهقهه متناسب با موقعیت نیست و در روانشناسی، خنده هیستریک نامیده می‌شود که یک بیماری است. از جمله خنده‌هایی که ممکن است نشان دهنده بیماری باشند عبارتند از:

خنده هیستریک از نظر روانشناسی چگونه است؟

زیاد خندیدن از نظر روانشناسی ممکن است خنده عصبی یا هیستریک نامیده شود. این حالت یک وضعیت روانی است که با اتفاقات ناگهانی و غیر‌منتظره ایجاد می‌شود و بر قسمتی از مغز که احساسات را کنترل می‌کند، تاثیر می‌گذارد. برخی از افراد که دارای احساسات منفی و استرس بالایی هستند گاهی به صورت ناخودآگاه این خنده‌ها را تجربه می‌کنند.

مبتلایان به اختلال دو قطبی

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، در فاز مانیا ممکن است بسیار سرخوش باشند و قهقهه سر دهند؛ در حالی که چند ساعت بعد آن‌ها را غمگین و افسرده می‌بینید. البته ما حق نداریم به دیگران برچسب اختلال بزنیم و درمورد آن‌ها قضاوت نماییم. تشخیص اینکه زیاد خندیدن افراد از نظر روانشناسی چیست، برعهده متخصص می‌باشد.

تیک عصبی

هنگامی که هیجانات منفی را تجربه می‌کنید، دچار حالتی می‌شوید که کنترل کردن رفتارتان دشوار است؛ لذا ممکن است دچار تیک عصبی شوید. برخی در این شرایط شروع می‌کنند به خندیدن که ممکن است باعث خجالت آن‌ها شود.

از نظر روانشناسی جسم و روان ما دارای تاثیر و تاثر متقابل هستند؛ اگر شما در حال تجربه اضطراب هستید، دستان شما عرق می‌کند، ضربان قلب شما بالا می‎رود و سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک برای مقابله با وضعیت موجود شروع به کار می‌کند. زیاد خندیدن از نظر روانشناسی نیز با ایجاد تغییر در ابعاد فیزیولوژیکی و ذهنی افراد، موجب تغییر و تعدیل هیجانات می‌شوند. یک خنده صمیمانه آندروفین آزاد می‌کند که بخشی از دلایل مسری بودن خنده است. زیاد خندیدن از نظر روانشناسی شبیه یک جلسه تمرینی است که باعث افزایش جریان خون و بهبود تاب‌آوری ذهنی و جسمی می‌شود.
ما برای یافتن شادی و خنده تلاش زیادی نمی‌کنیم، در حالی که ذهن ما پیوسته به دنبال موارد غمگین است که هیجانات منفی ما را فعال کند. زیاد خندیدن از نظر روانشناسی به سادگی می‌تواند با پوشاندن درد، تقویت توانایی شما در یادآوری نکات مثبت زندگی، کاهش فشارهای روزمره زندگی را برای شما قابل‌کنترل‌تر نماید. زندگی میدان جنگ نیست که پیوسته با جدیت بجنگیم؛ زندگی بیشتر شبیه یک صحنه بازی است که برخی از اتفاقات را باید با شوخی و خنده پشت سر گذاشت.

خنده واکنشی برای بروز هیجانات مثبت و منفی است که متناسب با موقعیت سنجیده می‌شود. زیاد خندیدن از نظر روانشناسی، در صورتی که متناسب با موقعیت باشد، تاثیر به سزایی در سلامت روان دارد. براساس مطالعات افرادی که روحیه شوخ طبعی و طنز دارند، بهتر می‌توانند با چالش‌های زندگی مقابله نمایند. در مرکز مشاوره باتابان روانشناسان و مشاوران مومن، متعهد و متخصص به شما کمک می‌کنند با تعدیل هیجانات منفی و تقویت روحیه طنز و شوخ طبعی، با مشکلات و مسائل خود مقابله نمایید. در هر کجای ایران و خارج از ایران که هستید بدون مراجع حضوری از وب‌سایت وقت رزرو نمایید و اگر به راهنمایی نیاز دارید با پشتیبانان مرکز در ارتباط باشید.