حکمت خدا در تاخیر ازدواج (دلایل حکمت خدا در ازدواج نکردن)

اکنون که این مقاله را مطالعه می‌کنید، حتماً این ذهنیت را دارید که ازدواج زمان خاص خود را دارد. اگر از این زمان گذر شود، ازدواج به تأخیر افتاده است. در واقع، این یک اصل پذیرفته شده در باور عموم است و در مقابل، این نگرش نیز بسیار رایج است که حتماً مصلحت نبوده است یا این تأخیر حکمتی دارد. نکته قابل توجه آنجاست که معمولاً ما از این حکمت بی‌خبریم و یکی از چالش‌های ذهنی اصلی ما برای مراجعه به مشاوره ازدواج این خواهد بود که حکمت خدا در تأخیر ازدواج چیست؟ چرا برخی بسیار زود ازدواج می‌کنند و زندگی خود را با وجود همسر سپری می‌کنند؟ از طرفی، برخی دیگر با وجود اینکه نیاز و تمایل به ازدواج دارند هنوز وارد این مرحله از زندگی نشده‌اند؟ اگر این سؤالات برای شما هم ایجاد شده است، با خواندن این مقاله می‌توانید با اطلاعات بیشتری به دست آورید.

یکی از دغدغه‌ها و خواسته‌های اصلی هر انسانی پس از مواجه شدن با یک ناکامی این است که علت آن را متوجه شود. در برخی موارد این علت به آسانی قابل فهم است. در واقع، متوجه می‌شویم که اگر نتوانستیم یک آزمون را به خوبی بگذرانیم، چون به روش‌های مطالعه‌ی دروس آن آگاهی نداشتیم. یا حتی، وقت مناسبی برای آن اختصاص ندادیم. در نتیجه، امید داریم با تلاش بیشتر این ناکامی را جبران کنیم. اما، گاهی با وجود اینکه سعی داشتیم همه‌ی مقدمات این آزمون را فراهم کنیم، براثر یک اتفاق غیر منتظره نمی‌توانیم در این آزمون شرکت کنیم. اینجاست که شدیداً تمایل داریم، به این دغدغه درونی خود پاسخ دهیم که حکمت این اتفاق چه بوده است؟

ازدواج نیز از این قاعده مستثنی نیست! در برخی موارد با وجود آنکه شرایط لازم برای ازدواج وجود دارد اما این امر محقق نمی‌شود، این پرسش بسیار رایج است که حکمت خدا در ازدواج نکردن چیست؟ برای رسیدن به اقناع ذهنی، ابتدا باید به چند نکته زیر توجه کنیم.

نوع تصور ما از خدا

تعیین کننده‌ترین عامل در مواجه با هر پدیده‌ای که رخداد آن تا حد زیادی خارج از حیطه اختیار ماست، میزان دینداری و باور قلبی هر فرد نسبت به خداست. یکی از مهمترین مؤلفه‌های این موضوع، نوع تصور فرد از خداست. اینکه هر فردی خدا را در درون خودش چگونه می‌بیند؟ و چه درکی دارد؟ برای روشن‌تر شدن این موضوع باید بدانیم که در علم روانشناسی، این تصور ما از خدا در دو نوع مثبت و منفی است. زمانی که ما تصور خوب و مثبتی از خدا داشته باشیم، او را آرامش دهنده، حمایت کننده، مهربان، دلسوز و … در نظر می‌گیریم. در نتیجه، در شرایط دشوار و هنگام مواجه با یک ناکامی به این تکیه‌گاه محکم پناه می‌بریم. بنابراین، حتی بدون دانستن حکمت یک مسئله با اطمینان خاطر به آنچه اتفاق افتاده راضی می‌شویم.

از طرفی، زمانی که ما تصور منفی از خدا داشته باشیم، احساس می‌کنیم که تکیه‌گاه مطمئنی نداریم. نمی‌توانیم به شرایط پیش آمده اعتماد کنیم. در نتیجه، سعی داریم با تلاش خود همه ناکامی‌ها را جبران کنیم. حتی، آن چیزهایی که خارج از کنترل ماست! در چنین شرایطی، در نظر گرفتن حکمت خدا در تاخیر ازدواج برای ما دشوار است. حاصل چنین تصوری، یأس، ناکامی، مشکلات خلقی، فرسودگی، و … است. در نتیجه، اگر چنین تصوری نسبت به خدا داشته باشیم این پرسش مکرر که آیا ازدواج قسمت است؟ نیز بی‌پاسخ می‌ماند. به طور کلی، نوع تصوری که ما از خدا داریم، تعیین کننده نوع ارتباط ما با خداست. شما چه تصوری از خدا دارید؟ اگر این تصور منفی است، می‌توانید این موضوع را با یک مشاوره ازدواج آنلاین در میان بگذارید.

نوع رابطه ما با خدا

همانطور که پیشتر گفته شد، نوع تصوری که فرد از خدا دارد بر این رابطه اثر می‌گذارد. با این حال، ما قصد داریم به صحیح‌ترین نوع این رابطه بپردازیم. شاید کمتر شنیده باشید که رابطه‌ی بین خدا و بنده باید رابطه بین عبد و مولا باشد. شاید بهتر است دقیق‌تر بگوییم، رابطه بین برده و مولا. احتمالاً، این کلمه باعث تکدر خاطر ما شود. اما، همین عامل نشان می‌دهد که انتخاب این کلمه بسیار صحیح است. یک انسان، برده‌ای است که تک تک نفس‌های او و آمد و شد هوا در جانش وابسته به لحظه‌ای عنایت از جانب مولای اوست. در واقع، ما در میان دائره‌ای پر رنگ از جبر الهی قرار داریم. اگر خدای متعال یک لحظه حوادث و اتفاقات پیرامون زندگی ما را از کنترل خود خارج کند نابود می‌شویم. این حرف را نباید به عنوان جبری شدن در نظر بگیریم. اما، باید بپذیریم ما جبرهایی در اطراف خود داریم. ما آزاد نیستیم سوار هر ماشینی شویم. در واقع، ما می‌توانیم سوار ماشین‎هایی شویم که از مقابلمان عبور می‌کنند.

به طور کلی، وقتی ما درک کنیم که این نهایت کرامت برای ماست که در مقابل خدا ذلیل باشیم، می‌توانیم با موانعی که در مقابل خواسته‌های ما ایجاد می‌شود، کنار بیاییم. حتی، بی آنکه اصرار در دانستن حکمت خدا در ازدواج نکردن داشته باشیم. زیرا، حکمت بسیاری از اتفاقات برای ما روشن نخواهد شد. بنابراین، آن کسی که تصور مثبتی از خدا داشته باشد و به عنوان یک عبد هویت خودش را پذیرفته باشد، دچار تحیر و یأس نمی‌شود. بلکه، موانع را نیز موهبتی از جانب خداوند می‌داند. همچنین، اینکه چرا باید زود ازدواج کنیم؟ یا چرا زمینه ازدواج مناسب فراهم نمی‌شود؟ در زندگی یک عبد معنایی ندارد. بلکه یک عبد به دنبال عمل به تکلیف خود است.

امتحانات الهی، بستر رشد

یکی از صریح‌ترین گفتگوهای خدا با ما در قرآن در رابطه با ابتلاء است. اینکه، همه‌ی زندگی فرصتی برای امتحان شدن است. هر قدمی به به جلو یا عقب بر می‌داریم، در حقیقت نشان از شکست یا موفقیت در یک امتحان الهی دارد. شاید باور این سخن برای بسیاری از ما دشوار باشد. خصوصاً زمانی که با روزمرگی‌ها درگیر باشیم. اما، گاهی نرسیدن‌ها، مانع‌ها، ندادن‌ها و … برای خارج شدن ما از عادت‌ها و یادآوری هدف خلقت است. در واقع، این نکته بسیار روشن است که خداوند هر فردی را با ظرفیت خودش امتحان می‌کند. اگر ما ازدواج کرده‌ایم و با چالش‌های زندگی مشترک دست و پنجه نرم می‌کنیم، این فرصتی برای امتحان ماست.

از طرفی، اگر هنوز این فرصت برای ما ایجاد نشده است، باز هم در حال امتحان شدن هستیم. در نتیجه، اگر رابطه میان عبد و مولا برقرار باشد، با آغوش باز از این امتحانات استقبال می‌کنیم. همچنین، می‌دانیم که نه دادن یک نعمت نشانه فضیلت است و نه تأخیر در آن نشان از بی‌لیاقتی و .. دارد. صرفاً، بستری برای امتحان است. بنابراین، عکس‌العمل و نوع مواجه ما با امتحان بسیار مهم است. اینکه در مواجه با یک چالش از مشاوره ازدواج تلفنی کمک می‌گیریم تا بهترین عملکرد را داشته باشیم. یا به مجهولات ذهنی خود بسنده می‌کنیم؟

فراهم شدن زمینه مناسب

در فهم این مطلب که حکمت خدا در تاخیر ازدواج چیست؟ باید این نکته را هم بدانیم که گاهی برای برخی از افراد زمینه و بستر مناسب ازدواج فراهم نشده است. این چیزی غیر از زمینه‌های ظاهری است. در واقع، گاهی تصور می‌کنیم شرایط مناسبی برای قبول مسئولیت همسری، مادری، پدری و … داریم. اما، به واقع چنین نیست. یا طی کردن برخی مقدمات دیگر را می‌طلبد. همچنین، گاهی برای تشکیل زندگی مشترک درخواستی از خداوند داشته‌ایم که آن هم نیازمند برخی مقدمات است. در هر صورت، باید بدانیم که اگر زمینه زندگی مشترک برای ما فراهم نشده است، چگونه قبل از ازدواج خود را کنترل کنیم؟

امیدواریم با مطالعه این مقاله برای شما روشن شده باشد که خلقت یک انسان با هدف بوده است. در نتیجه، موانعی هم که تاحدی خارج از اختیار ماست و پیش می‌آید، برای رسیدن به این هدف است. همچنین، دریافتیم که هدف از خلقت ما رسیدن به عبودیت و تحقق مراتب عبد بودن است. با این نگاه، متوجه می‌شویم که پرسش از چرایی و دانستن حکمت هر اتفاقی نه تنها میسر نیست بلکه پسندیده نیز نمی‌باشد. بنابراین، داشتن یک تصور مثبت همراه با اطاعت از خدا باعث ایجاد آرامش و اطمینان به وعده‌های الهی می‌شود.